YORULDUM

Yoruldum!
Her şeyde bir sorun yaşamaktan
sevmekten
sevilmekten
vazgeçmekten
korkmaktan yoruldum...

Her güne başladığımda,
karmakarışık duygulara bürünüp
acaba diye düşünmekten yoruldum

Vazgeçsem mi diye kendime sorup
kendime kızmaktan yoruldum

Anlamsız kalıp
yitirmekten
uzaklaşmaktan
kaybolmaktan yoruldum

Yoruldum!
Ne varsa yoran beynimi
Ne varsa beni benden alan
Benliğime girip beni huzursuzluğa atan
Neyse bu yaşadıklarım
Anlatamamaktan yoruldum...

O SES MACERASI

    Merhabalar, biliyorum hepiniz şaşkınsınız ve mesajlarınıza birer cevap bekliyorsunuz. O kadar çok mesaj ve tweet var ki inanın yetişemiyorum. Evet bir masalın sonuna geldik ama masal güzel bir süreçle gitti kötü de bitmedi. Yarışmaya katılma kararım tamamen küçüklükten gelen bir istekti. O sahnede bende şarkı söyleyecektim,söylemeliydim. Bir anlık deli cesareti ile başvurdum ve maceraya adım atmış oldum. İlk programdan sonra çok güzel yorumlar aldım gazetelerde, internet radyolarında, internet haberlerinde kısaca tüm sosyal medyada konuşuldum. Bu gerçekten benim için inanılmaz bir mutluluktu. Adımın anlamına göre Kürt oldum, Türk oldum, Ermeni oldum... Çünkü insanlar tanımadan konuşurlar. Takmadım çünkü ne olursa olsun herkes bir insan bunu bilmek gerekir. Memleketin her köşesinden insanlar şarkı söyleyebilir, yarışmalara katılabilir bunu yargılamamak gerekir.

  Jüri seçimim de 'Biz onunla iyi yerlere geleceğiz,  birlikte iyi şeyler yapacağız ve eğleneceğiz' cümlelerini kurdum. Tamamen arkasındayım! Gökhan bey sayesinde çok şey öğrendim, sahnede biraz daha rahat olmayı, şarkıyı daha da çok hissetmeyi. Eğlenceye gelirsek, öyle bir insan karşısında eğlenmemek mümkün değil. Sahneye çıkıyorsunuz sizi sakinleştiren bir koçunuz karşınızda oturuyor. Bu tarif edilemez bir mutluluk.

  Evet O Ses Türkiye macerası benim için son buldu. Üzüldüm mü? Evet... Çünkü orada herkesle aranızda bir bağ oluşuyor. Sahneye çıkmadan heyecanınızı medya çalışanları hatta rakibiniz yatıştırıyor. Rakip demişken Mert Cihan Özcan, benim için rakipten öteydi hala da öyle. Yarışma bana bir abi de kazandırmış oldu. Kendisi konservatuvar öğrencisi ve müzikte başarılı. Sesini dinlemek benim de çok hoşuma gidiyor. Provada mert abiyle aramızda konuşurken 'abi biz seninle eşleşeceğiz, içime doğdu' cümlesini kurdum ve inşallah öyle olmaz dedik. Evrene nasıl bir mesaj gönderdiysek biz eşleştik. Ama olsun elenmesini istemiyordum öyle de oldu. Yarışma süresince birçok insanla tanıştım, çok güzel yorumlar aldım. Müzik benim için O sesten önce olduğu gibi O sesten sonra da olacak. Belki bir gün, kim bilir sizlerle başka bir sahnede buluşuruz. Birkaç mesaj aldım fan sayfan kalacak mı gibisinden tabii ki. Yarışma bitti diye sizlerden gelen mesajları yanıtsız bırakacak değilim. Elimden geldiğince cevap vermeye çalışacağımı bilmenizi isterim.

  Hepinize bana verdiğiniz destekten ötürü teşekkür ederim... Biliyorum sizlerin bana olan güvenini kırdım, hayal kırıklığına uğrattım. Hepinizden özür diliyor, sahnede elimden gelenin en iyisini yapmaya çalıştığımı bilmenizi istiyorum.

 Tekrardan çok teşekkür ederim, iyi ki tanıdım sizleri...

                                                                                                        Mutlu kalın Sevgiler...

YAPAMADIM İZİN VERMEDİLER

 
      Daha önce ele aldığım  bir konuydu bu trans bir birey'in hikayesi. Ülke olarak belki biraz ders almışızdır diye düşünürken acı bir şekilde hayatına son veren , internette de videosunun çok konuşulduğu trans Eylül Cansın'ın haberine denk geldim. Öyle bir toplumuz ki biz, hiçbir şeyden ders almayan, insanların kararlarına saygı duymayan, seçimleri yüzünden onları intihara iten! Ama bir fark var, bu intihar değil resmen bir cinayet. Eylül Cansın'ın video da söylediği, 'yapamadım, çünkü insanlar yapmama izin vermediler' cümlesi insani duyguları biraz da bulunan her bireyi etkiler, etkilemeli... Video'da  “Bugün benim en güzel günüm, çok mutluyum ama bugün benim için güzel bir gün daha olacak. Herkese teşekkür ediyorum, onları seviyorum. Birçok insan benim arkadaşımdı ama arkadaşım değilmiş. Herkesi vicdanı ile baş başa bırakıyorum. Ben artık yapamıyorum, bunu öğrendim. Herkesin istediği gibi istediği şeyi yapıyorum. Şu anda 24 yaşında olmam lazım ve 24 yaşımda hayatımı sonlandırıyorum. Yapamadım, çünkü insanlar bana izin vermedi, çalışamadım, bir şeyler yapmak istedim ama yapamadım, bana çok engel oldular ve beni çok mağdur ettiler. Herkesi Allah ile baş başa bırakıyorum ve şuan Boğaziçi Köprüsü’ne doğru gidiyorum. Yarın gazetelerin 3., 4., veya 1. sayfalarında benim adımı duyacaksınız. Hepinizi öpüyorum, Allah'a emanet olun" sözlerine yer verdi....
     Neden ya? Gencecik birinin ölümüne sebep olan herkese bir sorum var, onun seçimleri sizi neden bu denli ilgilendiriyor?
Sizin o trans diye toplumdan dışladığınız kişi yani bir birey, aynı ülkeyi paylaştığınız ve paylaşmak zorunda olduğunuz bir kimse. Belki herkesten daha adam, belki herkesten daha kadın. İnsani duyguları olan, ölüme giderken bile beslediği evcil hayvanını düşünen, annesine  “Tek isteğim, anne benim evde küçük bir köpeğim var. Onu senin alacağını ve çok iyi bakacağını biliyorum. Anne onu sana emanet ediyorum. Ona her baktığında sadece beni hatırla ve onu kimseye verme. O tuvaletini eve yapmıyor. Ona kızma, hiçbir şekilde hiçbir şey yapmıyor. Benim günahıma giren, vebalimi alan insanları Allah’a havale ediyorum”  diyen bir birey....
  Ne yazık ki böyle bir olayla yine karşılaştık, insanların seçimleri yüzünden kimse kimseye hesap soramaz, kimse kimsenin elinden yaşama hakkını alamaz !
Umarım bir daha böyle haberler ile karşılaşmaz, böyle olan insanları toplumdan dışlamamayı öğreniriz...
        Ruhun Şad Olsun Eylül Cansın !! Rahat uyu....