Umursamadığından mı, saflıktan mı, isteyerek mi, art niyetle mi?... Ve böyle daha nice sorular vardır buna ithafen...
Aslında insan bu soruya ne isterse onu cevap olarak gösterir ama kimse bilmez kişinin neden ve nasıl hata yaptığını, sormaz ona neden yaptın sorusunu ve soru işaretleri cevap bulamaz çoğu zaman.
Uzun zamandır böyle dolu olduğumun farkına varamamışım, aslında elime kalemi önüme bilgisayarımı alsam bütün içimi dökecekmişim... Kim bilir belki o zamanlar yanlış zamandı ve şu an doğru bir zaman yazmak için. Neden sorusuna bulamadığım cevaplarım, sorulara cevap ararken tutamadığım göz yaşlarım var. Her insanın vardır böyle anları aslında, çözüm ister ama karmaşık bir denklem haline gelmiştir yaşadıkları,yaptıkları. Hatta bazen, dibi karanlık bir kuyuya düşmüş gibi hisseder kendini. Çıkmak oradan tek başına imkansızdır ve o her düştüğünde uzanan o el o an yoktur... O her düştüğünde ona uzanan ve o tuttuğu el sayesinde her defa daha da güçlü hissettiğini bilemez bazen insan. Çünkü bazı insanlar en iyi değeri kaybettiklerinde anlar. Ne zaman düşse ona uzanan o eli göremediğinde anlar, ağladığında gözünden akan yaşı sileni göremediğinde anlar, acısını tek başına yaşayarak ayakta kalmaya çalışırken anlar....
Yapılan hatalar telafi edilir mi? Hata yapan affedilir mi?
Evet ve evet...
İnsan oğlu böyledir işte hatalar yapar, bazen farkına da varamaz yaptıklarının, sonuçları kötü olduğu zaman bir şeyler dank eder ve o zaman anlar bir şeylerin yanlış olduğunu. İstemsiz bazen bile bile yanlışa gider, dibi görmek ister, görüp yaşamak ister. Dibe geldiğinde ise neden diye isyan eder. Kafalarda soru oluştu biliyorum; sonunun kötü olcağını bile bile insan neden hataya gider?
İşte onu ne ben, ne de başkası bilemez, dedim ya insanoğlunun temelinde var bu durum. Bİr insan bile isteye neden hata yapsın? Sonucu kötü olacaksa neden o hataya devam etsin.
Yunus Emre'nin çok sevdiğim bir sözü var.
Diyor ki ;
Hiç hata yapmayan insan hiçbir şey yapmayan insandır.
Ve hayatta en büyük hata, kendini hatasız sanmaktır.
Yani demem şudur ki, hatasız kul olmaz. Önemli olan bir insanı yaptığı hataları ile kabullenmek ona o hataları düzeltmesi için fırsatlar sunmaktır. Sabır ise bu süreçte en önemli olandır.
Unutmamak gerekir, kazananlar hiç hata yapmayanlar değil, hatasını düzeltmek için asla pes etmeyenlerdir. Çünkü insanlar kendi hatalarının avukatı, başkalarının hatalarının en iyi yargıcıdır.
Bu davada pes etmeyenlere selam olsun!
Hata yaptı diye birilerinden, birbirinizden vazgeçmeyin.
Yaptığı hataları kabul eden insanları sevin, bırakmayın
El uzatın, uzatın ki düzeltsin...
Pes etmek bu davanın kaybedenidir, ceza müebbet dahi olsa pes etmeyin...
