Uzun zamandır kafam allak bullak, yapacağım yaptığım hiçbir şey tam değil, yerli yerinde değil. İçimi kaplayan garip bir duygu var. Biraz kaygı, biraz hüzün, biraz heyecan biraz da bilemediğim, tarif edemediğim bir takım garip his... Ne yapmam gerekiyor diye sorar oldum herkese, ama nafile... Bir cevap yok, kimseden bir açıklama yok. İnsanlar canımı sıkıyor ya da bazı şeylere aşırıya kaçan tepkiler veriyorum. -tamamen istemsiz. Bir de mahcup,bencil bir duygu var. Ya ben bencil biri miyim? Gerçekten o kadar zoruma giden şeyler oluyor ki sadece bir 'peki' ye sığdırdığım o kadar çok şey oluyor ki artık ne sahte bir gülümsemem kaldı ne de insanlara katlanacak sabrım... Hani ne bileyim olaylar beni bu denli etkilemese belki de olmaz böyle şeyler lakin bu çok zor... Ağzı olan konuşuyor, tanımak zorunda değiller konuşmak için, tanımadıkları insanlar hakkında atıp tutabiliyorlar. Sonuç? Üzülen ben ve yakınlarım... Bir amacı olmalı insanın birinin arkasından atıp tutması için ya da bir kıskançlığı dillendiremediği içten içe yaşadığı. Sebebi ne olursa olsun hiçbir insanoğlu arkasından böyle konuşulmayı hak etmiyor. O kadar tuhaf hissetmeme neden olan herkes dilerim daha farklı duygularla benim hissettiklerimi hissederler. Ben kendimi bile çözememişken, tanımadıkları halde konuşanlar gerçekten takdir edilmelik kişiler... Mağlum bu büyük bir yetenek! Tek istediğim birkaç insan ve sakin bir yaşam. Sorunsuz, kavgasız, huzurlu. Hepsi bu!
Çok mu ?..
Bence bu kadar insanlara takılma ve şaşırma. Sessiz sakin kalarak onlara alışmaya çalış. İki yüzlü insanlara şaşırma daha yirmiyüzlü insanlar görüceksin. Senin yazına en güzel cevap üstad dan gelsin.... "Bunca boş konuşan insanın arasında dilsiz olmak, engel değil, devrimdir." /Özdemir Asaf/
YanıtlaSilBugun "O ses Turkiye"'deki soyledigin sarkiyi dinliyordum ve tesadufen girdim bloguna, çok hosuma gitti ! Gerçekten çok guzel bir yazin var, yazdiklarin çok etkiledi beni ! Bu yasta bukadar guzel yazman ... masallah yani !
YanıtlaSilDevamini sabirsizlikla bekliyorum !
Rabbim yar ve yardimcin olsun ...
Fransa'dan kocaman saygilar ve sevgiler !
/ Nur /
Sesinin güçlü olduğu kadar kaleminde güçlü gerçekten!Yazına da kısmen bir cevap yazmak istedim.
YanıtlaSilBen de senin yaşadığın duyguları yaşıyorum zaman zaman.Bence 18 ve 20 li yaşlar insanın hayatını şekillendirmeye,anlamlandırmaya ve çevresindekilerin yüklediği kendinden çok olmak istediği asıl kendini bulmaya çalıştığı bir süreç.Bu bizi gerçekten yoruyor,zihnimizi karıştırıyor ve bazen boşluğa düşürüyor.Çünkü hayatımızda böyle bir şeyle ilk kez karşılaşıyoruz.Bazen benim de kafam allak bullak oluyor.Hiç kimseye ve hiç kimseye,hatta kendime dahi anlam veremiyorum.Her şeyi sorguluyorum;kendimi,yakınlarımı,yaptıklarımı ve yapılanları.Artık her şeyi anlamlandırmaya çalışıyorum.Bu süreçte aklımda büyülediğim kişileri dahi yeniden tanıyorum sanki ve bazen hayal kırıklığına uğruyorum.Bir de yazdığın gibi yakın ve samimi olmadıklarımızın yanlış yargılarıyla karşılaşıyoruz.Bir iki davranışımıza göre akıllarında karakterimizi oluşturanları...Onların bende bir tanımı olmuyor.Sende de olmamalı bence.Senin nezdinde ne iyi ne de kötü olmamalılar.Böylece söylediklerinin,yaptıklarının hiçbir anlamı olmuyor sanki hiç yaşamıyorlarmış gibi.Alışmak zordur onlara,tanımlamama en iyisi aslında.Bu garip duygular yüzünden çok da karamsarlığa kapılmamak gerek.Aklımızdaki sorulara cevap gelicek bir gün.Bu anlamlandırma sürecinin son bulacağı yakın bir zamanda....
Biliyoruz ki her şafak bir zifiri karanlığın ardından doğar!
Senin gibi biriyle bir gün tanışmak isterim doğrusu.
(Mehmet Özden)